بر بام پاریس

شاید حتی فکرش را هم نمی کردم که روزی تمام پاریس زیر پایم باشد و من بر فراز بلندترین سازه ی این شهر غروبی دل انگیز را به نظاره بنشینم

آنقدر تصویر ذهنی ام از ایفل رویایی بود که با خودم وعده کرده بودم به محض دیدنش از ته دل جیغ بکشم،از آن بالا پاریس مثل نقشه ای روی زمین پهن شده بود و به راحتی می شد مسیر حرکت مان از لوور تا ایفل را رویش نشان داد،وقتی به بلندترین نقطه ی برج رسیدیم تقریبا خورشید در حال غروب بود و انگار غروب هر جا که باشد حتی در پاریس،دل انگیز ترین و رویایی ترین ساعات شبانه روز است

می ارزید

اگر بپرسید می گویم می ارزید که صف یک ساعت و نیمی پایین برج را تحمل کنی تا حالا در این ارتفاع بایستی،325 متری زمین حس غریبی داشت مخصوصا برای من که عاشق ارتفاعم

پایه های برج با استفاده از آسانسوری مورب تا طبقه ی اول امتداد داشت و از آن جا به بعد آسانسور مستقیمی یکسره تو را تو اوج ایفل می برد

بالای برج مجسمه های زیبا و نسبتا طبیعی از سازندگان ایفل در اتاقکی در وسط برج ساخته بودند که خیلی تماشایی بود با رسیدن شب نورافکن های نوک برج را روشن کردند ،دو نور افکن که در دو جهت مخالف هم خط بلندی از نور را در آسمان پاریس می پراکند که تا کیلومتر ها از برج میشد از روشناییش لذت برد

منظره آن پایین رودخانه ی زیبایی بود که در دو سمت برج امتداد داشت و در دو سمت دیگر زمین  های سرسبز و چمن کاری شده و آب نماهای زیبایی مستقر بودند

و نورهای نقطه ای کوچکی در حد و اندازه ی مورچه که از زمین می درخشید که به گمانم فلاش دوربین های متعددی بود که شکوه ایفل را از آن پایین به تصویر می کشیدند

ادامه دارد...

پ ن :مثل همیشه عکس ها را در ادامه مطلب می توانید ببینید

بابت این همه تاخیر امیدوارم منو ببخشید،شرمنده جبران می کنم